Search results for 'powieki' Page #10

W tym śnie pełno złudzeń, czekam aż się obudzę
Powieki ciężkie, noc powróci nim ucieknę
Od świata Twoich spojrzeńOd myśli, w których tonę
Nim się

mu strzelił spod powieki
Wyruszamy za godzinę
A Wenecji wstyd na wieki

Jeszcze Warna w dali drzemie
Jeszcze nisko stoi słońce
A pancerni strzemię w

długie mamy (za długie mamy)
Sny
Byś je całe umiał znieść

Znalazłam rytm
Kołysze dziś
I unosi mnie ponad stan
Powieki już sięgają chmur
I nie dosięgniesz

ile dla mnie znaczy
Twój oddech, który budzi mnie nad ranem
Ażur firanki i świtu antracyt
I to, że lubisz żółte tulipany

A gdy powieki powoli uchylasz

Znowu stuff pozamykał mi powieki
Miałem spaść, a zostanę w tym na wieki
Miałem spać, a znowu muszę to wrzucić
I zamiast iść do ludzi
Wolałbym mieć ją

Bo w takim miejscu zazwyczaj
Kończą się sny

Miasto mokre od łez
W głowie ten cały jazz
Powieki lecą lecz rozum dyktuje
Że na finał za wcześnie jest

To zadomowię się
Długie rozmowy
Trochę już męczą mnie
Powieki ciężkie jakby szedł w zimowy sen
Chociaż jest lato
Połowa sierpnia
To zimno mi jest
Proszę skarbie

tutaj pić
A czy ja mogę tu u pana
Przymknąć powieki no i śnić

Jestem kobietą przebudzoną
I tak mi dziwnie trzeźwo z tym
Bo chociaż sny na dłużej szkodzą

mamy białe winomamy czas
Spójrzcały świat zakryła ciemność
Żebyś była tylko ze mną aż po świt

Chyba dzisiaj nie zaśniemy
Choć powieki kleją się jak miód

tutaj pić
A czy ja mogę tu u pana
Przymknąć powieki no i śnić

Jestem kobietą przebudzoną
I tak mi dziwnie trzeźwo z tym
Bo chociaż sny na dłużej szkodzą

Powieki przymykam a oczy jak klej
Drewnem tekowym barwione
Dotykam na oślep sukienki jej
Tej części po drugiej stronie
W ustach landrynki a w głowie

Gdy tak szybko uwierzyłaś moim oczom
Twe powieki trzepotały jak motyle
Ja za dwie godziny miałem pociąg
Wykupiony raz na zawsze bilet

Przyjeżdżamy

cenny tak jak ja
Jesteś piękna tak jak ja
Jestem dzielna tak jak wy
Niebezpiecznie wręcz

Pozwól ciszy tej
W małżowinie rozlać się
Pod powieki ciemność

jej powieki
Lecz to chyba nie makijaż
Widzę staruszkę
Niewidomą z różańcem w półuśmiechu
Mały chłopiec chyba wnuczek
Wygrzebuje jej drobne z portfela

Nałożę buty na szpilkach,
A w pępek włożę diament
I koronkową bieliznę
Na ciało jak ornament

I krople krwi na usta,
A złota na powieki,
Żebyś już

Powieki są ciężkie gdy zamkną się widzialne jest powietrze więc widzę Cię
Mnie tutaj nie ma a Twoje oczy stale oszukują mózg
Rozbrajasz mój umysł

Przy jednej z ruchliwych ulic mieszka dziewczyna
Cud piękna jak obrazek milena jedynaczka
Gdy w ostrym słońcu mruży powieki
Mężczyźni wycierają ślinę

Świadomej kreacji mocy

Zamykam powieki
By zgasić te mrowia
Ludzkość i jej ścieki
W nich gnije harmonia

Jak płaczące wierzby patrzę
Na chciwą rzeczywistość

Poznasz po zapachu miejsca
Ślady chwil niedopowiedzeń
Miejsca które zrobią ci jak słońce przez powieki
Parkujemy przy teatrze
Tam gdzie zwykle stoją

Zawijam w marzenia temat lekki pobudzam zmysły obniżam powieki
Wykręcam z wrażenia ciągle szczęki by wątpliwości prysły podjadam orzechy
To nie gra

Jak barwną wszystkim się wydaje mego życia noc
I kolorowym dzień ponury otulony mgłą
Najsłodszą bywa spod powieki spływająca sól
Pociesznym nawet

jest wątek
Jak mam drogą tą iść wciąż przed siebie
Gdy nie wiem gdzie tej drogi jest kres gdzie początek

Głowę zwracam powoli nie opuszczam powieki

Powieki mrużę i mam oczy jak skarbonki
Trzeba żyć trzeba żyć

A gdzie Bóg
Nie ma go
Skoczył zrobić biznes
Biznes

A gdzie Bóg
Nie ma go
Bóg skoczył zrobić

ciebie dziwny wymiar ma
Jak z innego świata innych stron
Kiedy przymknę powieki i przywołam twarz
Wszystko wraca jak dzień i jak noc

Nasz podwójny świat