Search results for 'schouwspel'

gaan

Met de blik omhoog en een verlangend oog
Het is een boeiend schouwspel
Er staren steeds meer mensen naar de hemel
En niet eens zozeer meer naar de

Want we worden ouder. Voor ge ’t weet worden we ouders
En dragen we de wereld van een leven op ons schouders
En ’t leven, da’s een schouwspel, en ge

het schouwspel, haast zij zich terug
Liet de samenkomst en het lotgeval achter haar rug
Als de morgen komt blijft de nacht in haar hoofd
'T

het smaakt
Soms, ik weet niet wat ik doe, maar 't schouwspel dat vermaakt me
En dan zit ik op m'n kamer al denkend over later
En ja, veel is nog onzeker

van onze Elias hapten ze er op los
Het was een schouwspel van grimmig bestaan
Hun honger nimmer gestild, ze lieten niemand gaan
Kaalkop kaalkop, zet hem

Goedeavond, ik groet u
Dames, heren, ga u tonen hoe het moet
U
Kan even zitten, luisteren naar dit schouwspel
Mijn visie en hoe ik de staat beschouw

aan de ketters
Dood aan de ketters

Op het plein des doods
Ontvouwt zich het schouwspel
Een menigte omsingelt
De opgestelde paal
Een laatste kans

In de schemering gebroken schuilt het licht van de avondzon
Wijd en zijd raken bossen traag verhuld in een vaal schouwspel
En waar het heden zich

Voor de narren
Met vlinderslagen wordt jouw gezicht een warme herinnering
Nooit meer dit schouwspel van vernedering
De schandpaal liefdevol opgetuigd ter

van hellevuur
Kies dit pad in uw laatste levensuur
Dronken van lust, in uw lot berust
Eindelijk de angst van dwazen gesust
Ja, dit schouwspel is grotesk

Weer een dag in die ratrace
Het leven net een schouwspel, liever zit ik backstage
Mask off, laat zien wie ge echt zijt
Allemaal ninja’s, maar bijna

schouwspel dat dat biedt
De wetenschap dat zij van mij
Ik van haar
Wij van elkaar voor altijd
En altijd het verdriet

Soms denken aan de dood
En weten dat hij

ogen waren op 't schouwspel gericht
Maar margot deed zeer onbewogen en kalm haar plicht

Toen margot 't bloesje open ging knopen
Omdat 't poesje weer

wazig schouwspel zie
Zelfs de bloemen zijn voor mij een donker vreemd gewas
Dat volkomen bij de pessimisten past
Heere leidt mij weg uit dit bestaan

voeten, een schouwspel bovendien.
Onder het tapijt van het altijd rustige gras,
Bewegen levenwezens in stilte, in pas.
Mycelia's aderen, zo fijn en teer,

vérité
Ja! Tegen het schouwspel van de werkelijkheid
Ja! Tegen Afrika Azië Amerika Europa
Ja! Tegen de grond waarop we staan
Ja! Tegen de ruimte waarin we

aandoet
Het schouwspel dat dat biedt
De wetenschap dat zij van mij
Ik van haar
Wij van elkaar voor altijd
En altijd het verdriet

Soms denken aan de