Search results for 'lauvets'

høyrast
ikkje ein vind i lauvet
det mørknar

oss fara heim,
under lauvets ly
Samlas heime på ny,
Hugse netter ni

All tid - me har vandra
under vinger - av vilse
All tid - me har venta
på

seg langs vegen eg har ikkje gløymt, forstår du...
Lauvet samlar seg i dungar langs vegen, saknet og sorgene sameleis.
Og nordavinden blæs dei bort i

anga av vår,
men lauvet drog seg i møter. 
Det funkla
og spraka, 
rundt og rundt.

(And autumn wept her tears, 
from the outside,
although it was light.

sista ord at eg e uskyldig ska visas


For treet ska gro breiar i toppen enn i bonnen
Det ska gro breiar enn stammen e høg
Så lenge vinden rasle i lauvet

kjærleiken fuglane syng der me gjeng
då vert det vel gaman ska tru
Du fylgjer når gauken han gjel
du fylgjer når lauvet det fell
du fylgjer meg ut i den

ikkje no.
Den framleis einsam, han blir einsam lenge,
og vaker, les, skriv lange brev, vil trenge
å gå i allear alltid utan ro
og sjå lauvet flagre, ikkje

tid
frå leiken med livet gjenge.

Men ær på ær etter sår på sår,
der er på kver einast´sida,
og upp dei brjota kver evig vår,
når lauvet spretter og

ein dag treng du kvil
At det var hit du ville
Vil du bli
Du er som sumarvinden
Mild med Blåe Drag
Du ruskar vilt i lauvet
Og brått du stilnar av
Du let

drømman din som flyg av sted
Som lauvet i vind luftslottan du bygge
Som te stadighet forsvinn
All din svake sida tar du godt vare på
Og det verste e at æ

ned.

Når vinden lint uti lauvet ruslar,
eg trur det er du som gjeng der og tuslar,
når sumt der borte eg ser seg snu,
eg kvekk og trur det må vera du.

gjeva ut hest og sål'e
Venast i lunden gjeng
Var du margjit så glad i meg
Som lauvet i logjen brenn

Høyrer du jon i vaddelio
Du må inkje tala så
Eg skò

lauvet ruslar
Eg trur d èr du som gjeng der og tuslar
Når somt der borte eg ser seg snu,
Eg kvekk og trur det må vera du

I kvar som gjeng og som rid og

lint uti lauvet ruslar, 
eg trur d)er du som gjeng der og tuslar 
når somt der borte eg ser seg snu, 
eg kvekk og trur det må vera du.

I kvar som gjeng

ho den hondi:
høyr  det skjelv som i et mål!

Og som klage frå ei harpe
i det kjærleikens tre
det brusa gjenom lauvet:
Lat borken min i fred!

Kva er

Eg er ein vandrar forutan sko
Har inga heimlengt har inga ro
Eg ser på lauvet som fell frå tre
Det som går til her har eg ingenting med

Har du sett

Oktober som to
Aleine ble reisa snautt halvveis så god
På en fortauskafè i Oktober vi to
Under lauvet som danser i gata
Oktober vi fanger et blad
Og leser

vel mange tusen år
Og graset voks om liene og
Lauvet kom kvar vår
Og vinden tok om toppane og vatnet tok om fot
Men dei gilde gamle kroppane dei
Toko

krok
Og gjøymt i lauvet bak Toresteinen
Dei fann ei velbruka andaktsbok
Men guten inne frå Hardbakkfjellet
Han hadde floge med såra veng
Han ville døy i

trommelom
Og under det skjelvande lauvet
Spinn larven ei puppe og diktar seg om
Til fivreld eit syn for Guds au'e
Ei salme om dagen skal Skaparen ha
Og blir

tru.
Du fylgjer når lauvet det fell,
du fylgjer meg ut i den seinaste kveld.

still gjeva burt hest og sadel,
fines i lunden gjeng.
Berre du Magnhild så glad i meg
Som lauvet i lunden brenn
Det var mi og alli di
Som leika her under

ønska i et hjem

Har vært lenge her i skauen
raka ensomt med lauvet
noen dager vet jeg ikke 
hvilke blad jeg tør gripe

Kanskje det hender at du også

Vers 1
Så har det endelig blitt sol
No har det skjedd, no e det sant at
lauvet spratt og gjøken gol
Men kan vi tru på det vi ser?
Ei luftspeiling, et