Search results for 'aeva'

rupah,Shiv’oham,Shiv’oham


Na me dvesha-ragau,na me lobha-mohau
Mado n’aeva me, n’aeva matsarya-bhavah
Na dharmo,na ch’artho, na kamo,na mokshah
Chid’ananda

glade joletid
For joletid
Me lovar Gud vår herre blid
Halleluja halleluja

Lov takk og pris i æva hald
I æva hald
Treeinig Gud eg vera skal
Halleluja

Stjarne fell frå himmelkvelv
Du veit kva eg ynskjer og vil
Kalde kveld
Kring deg eg held
Sumaren eigast i æva

Hausti har lukka sitt greip om liv
Du

kutsutaks pruute

Kuid süda mul puruneb
Mitmeks killuks
Ning aed on täis rohelust,
Tilku ning jahe kui kaev
Ning aeva, mis saladus suur
See ärevaid aimusi

av en sen sommers kveld
Det syder ta fusel og bobler i gjær
Og levra får skade og æva får stær
Det smaker ta hestpiss og terpentin
Men det er billig og

det tomt

Utanfor glar sola
Snart er da skumt

Du kan ikkje venta i all æva
Så kortid skal du våga å leva
Visst ikkje no

svalar unnir;
Jǫrð fannsk æva
Né upphiminn
Gap var ginnunga
En gras hvergi

Þar í var Niflheimr gerr
þunga fylltist hríms
Mύspellsheimr heitr ok ljóss

mitt skjold og mitt sverd
Ver du det merket som syner mitt verd
Livd for mi sjel den tryggaste vakt
Lyft meg mot himlen du makt i mi makt
Konge i æva

Nå ein blant mange sjelar
Som hans triste skjebne delar
Kokt i all æva i ei kolsvart trolldomskjela

dagen i går
og ikkje dagen i morgon,
livet er no 
i dette sekundet
som fødest og døyr.
Me fekk eit sekund av æva.

Du sa: - Fyll den tome handa.
Eg svara: - Du kjenner vel enno
gleda frå dagane? Gåva kom som ljoset frå
æva. I grepet om kjærleiken fanga du røyndom:

du barn
frå mørke til ljos.
verda ny som di sjel.
Du opna augo
æva eg såg.
Gråten din gjorde meg sæl.

Hugsar du barn
du låg ved mitt bryst
verda berre

bølgjer
der held eg di hand.

Jorda og himlen og draumen i æva
er heimen vår no,
midt i eit ubrukt sekund skal vi leva,
der finn vi ro.
Jordkloden svingar i

from the under
We are the ones who beckon all come
We are the ones who roar with the thunder
We are the ones who march with the drum

Far thú, nú, æva

ære som menneske gjev
Er ikkje meir enn den morknande vev
Du er min arv som varer til sist
Himmelske konge
Det veit eg for visst

Konge i æva å lat du

æva å lat du meg då
Sigrande inn i ditt rike få gå!
Ver du mi tru den vona eg ber
Til eg får skode din herlegdom der

som menneske gjev
Er ikkje meir enn den mørknande vev
Du er mi arv som varer til sist
Himmelske Konge det veit eg for visst
Konge i æva å lat Du meg då

menneske gjev
Er ikkje meir enn den morknande vev
Du er mi arv som varer til sist
Himmelske Konge det veit eg for visst
Konge i æva å lat Du meg då
Sigrandre

FORTEL MEG BARN
Tekst: Olav Mosdøl

Å desse augo blå
som minner om himmelhav,
nyss dei æva såg
skoda ein betre stad?

Var det ei grønare jord
var det

jagande tid.

Om æva, sa du, spør ikkje meg.
Der lyt kvar einaste velje sin veg.

Freden, sa du, saknar du han?
Du finn han i skogom i ingenmannsland.

I æva skal det minnast
Den stolte mann sitt namn

sýndisk,
harmflaug hættlig,
Höðr nam skjóta
Baldrs bróðir var
of borinn snemma,
sá nam Óðins sonr
einnættr vega.
 
Þó hann æva hendr
né höfuð kembði,
áðr

brød
Ver ikkje redd for faderhanda
Deg verna vil den armen fast deg held

Han skal deg losa til du stend på stranda
For kristi verk i tid og æva gjeld

Du kom til meg fra grybleike strender
Drøymd av Gud inni æva ein gong
Eg har bore deg pa mine
Hender eg har gitt deg min djupaste song
Gjennom sol