Kazan

Son zamanlarda eve kapanır oldum Böyle kör kuyulara konuşmaz ağlar oldum Hep uzaklardan biri gelecek bekler oldum Ama kapı çalınca sakın sakın açma, korkar oldum Kendime iznim yok Bu gidişte kusur çok Bu yok oluş bu sessizlik Hep senden bana kalan Bu amansız duman Beynim kaynayan Kazan, kazan İlaç olsa da zaman Beynim, hayat Kaynayan kazan Perdelerin ardında geceler gün olmuş bilmez oldum Uyudukça uyur, ağladıkça ağlar oldum Ama bir toparlansam, sokaklarda kendimi bulsam Onu kolundan tutsam her ne gördüyse unuttursam Kendime iznim yok Bu gidişte kusur çok Beynime kilit yok Canımı acıtan çok Bu yok oluş bu sessizlik Hep kalpsiz insanlardan gelen Amansız duman beynim kaynayan Beynim kaynayan Kazan, kazan İlaç olsa da zaman İnsan yine de Her zaman ki insan Hayat kaynayan kazan Kazan, kazan İlaç olsa da zaman Beynim, kalbim Kaynayan kazan Şu an kaynayan Kazan kaynayan Şu an kaynayan Kazan