Poligon

Bendeniz onca deniz görmüş insan Belki ilk nefesim belki son nefes Gözlerimdesin derin yerin Gözlerimdesin akarken de gelirken de Paniklerime bak atakta hepsi Çıkmazıma sap aklında hepsi Beni bir gölge takip eder her zaman Kendi gölgem haricinde esti Yüzümde gülüşümü görmek Çölde su bulmak kadar nadir Acil adil olmalısın ve göze batmalısın İçindeki demli romanı kazımalısın Bak o bunu sormalı geri adım atmalı Adımı karalamalı koca yükü taşımalı Gözü beni taramalı ve tek eli mi yaralı Söyle lan yaşlı kalbimizi ne yapalım Siz olamaz eyledi bak her şey olabilir Açıkta görünmeyen farkı da koyabilir Dolmaz diyeceği gözler tak dolabilir Güvendiğin o karşıya naklolabilir Bana bunu sorabilir ama cevap alamadı Geri dönebilir ama pek ileri gidemedi Duvarı da dörtledi bak ölüme gelemedi Avaz hep ağlar ama çoğu kişi duyamadı Kapalı camından da görüldü her şey Dolu gözlerime çivilendi çok şey Çok insan avaz haykırışını delemedi Gelir an ve dolu sırlar hiç susamaz Defterim hayli değersiz sana göre Paha biçilemez içi dışı dolu pek söz Poligonumda alıştırma yaparken Mermi sekti üzgünüm bu son sözüm