Een dagboekfragment

Datum, eerste dag van de lente Zoals de voorbije dagen, een verscheidenheid van getril van mieren tot fietsende mensen Veel mooi complimenten gekregen, op mijn stevige wortels tot mijn kleinste twijg In het bijzonder geapprecieerd wat de kleine rups gefluisterd heeft Omdat die er een leuke vraag door weef Het rupsje fluisterde niet te kunnen wachten tot die als vlinder leeft Vliegen schijnt hoger te kunnen dan ik groei, en bevrijdend te zijn voor de geest De bijna-vlinder mijmerde voort over waar die dacht dat ik mij het meeste mee amuseer Spijtig genoeg past het mij als eik niet dat ik rechtstreeks antwoord geef Het is nochtans de moeite dat ik er hier even over reflecteer Ik schrok van mezelf, maar het leukste is pal in het midden staan van een onweer Als boom sta ik zo stil mogelijk zodat ik de wereld het allerbeste waarneem Het stoort dus niet als een eekhoorn over mij dartelt of een duif een takje steelt Het zijn allemaal ervaringen die ik mooi kan voelen en dus ben ik enorm gepriviligeerd De laatste tijd hoor ik wel steeds meer een soort rammelend voertuig 'S Ochtends razen richting zon, en s avonds keren ze weer Dat bemoeilijkt het soms wat als ik echt op iets kleins concentreer Maar een storm is iets dat alles van mij zo magistraal overspoelt en beheerst Ik voel de druppels kletteren, sommigen landen iets hogerop andere voel ik helemaal beneden Het is prachtig hoe elke druppel zo eigenzinnig beweegt Moest je het vooruit voelende inbeelden zou je zeggen Regen komt toch gewoon allemaal volgens dezelfde lijn neer Gelukkig groeit een boom niet vooruit en zijn al mijn takken en blaadjes naar boven gekeerd O, ik voel het in de verte rommelen, als je van de donder spreekt Het is echt iets waar ik altijd van geniet Geef mij dus maar de hele tijd zo een goed stevig onweer