Ramiona

Nie służy nikomu I śpi spokojnie W ramionach królestwa Oddycha półprzytomnie Przyrzekaj że nie będziesz się bać I że zabijesz sumienie Przyrzekaj że zatrzymasz twarz Gdy świat skamienieje Bo ja brodzę z resztą zmarłych I rozpycham się w grobie Chcę ze straceniem zatańczyć I bez wachania kroczyć w ogień Trzeba iść, z dala od słońca Tak jak czerwień zamienia się w czerń Tam gdzie nikt nie szuka blasku Tam gdzie gnije w nocy dzień Na brzegu rzeki co zarwała W pół serca dom Na krawędzi szlaku w czerń Opadając w śmierci prąd Pod ciężkim niebem Trzeba iść Nienaruszonym śniegiem Trzeba iść Tej rzeki brzegiem Trzeba isć I opaść w królestwo piekieł Jak martwy ptak, jak mgła Pod ciężkim niebem Trzeba iść Nienaruszonym śniegiem Trzeba iść Tej rzeki brzegiem Trzeba iść W ramiona W ramiona W ramiona W ramiona