Zapalara

Zawsze w kieszeni Każdego dnia Noszę ognia niby dla siebie Ale to ściema Na prawdę to Marzy mi się podać go do ciebie Mama mi mówi, ona mi mówi ty mówisz rzuć to w końcu Czas mi się gubi, zdrowie się gubi a najlepiej na ławce na słońcu Mama mi mówi, ona mi mówi ty mówisz rzuć to w końcu Co ja poradzę, się nie wyzbędę, sentymentalnych bodźców Czasem z nią otwieram browary i mimo porysowania to jest to związek na stałe Dążę do poratowania i ciągle szukam cię dalej Może usiądziesz tu ze mną i odpalimy se pianę Nauczę cię jak obsługiwać dźwignie Jak patrzeć w niebo tak żeby dostrzec cud niechybnie I z biegiem czasu mam nadzieję że on se zastygnie A podczas tej podróży jedno do drugiego przylgnie Więc czekam aż cię w końcu spotkam Nadzieję mam sporą że to będzie spontan Bo nie planuje nic wciąż tylko się błąkam Grzeje ci miejsce bo w kieszeni mam ognia Zawsze w kieszeni Każdego dnia Noszę ognia niby dla siebie Ale to ściema Na prawdę to Marzy mi się podać go do ciebie Zawsze w kieszeni Każdego dnia Noszę ognia niby dla siebie Ale to ściema Na prawdę to Marzy mi się podać go do ciebie Mama mi mówi, ona mi mówi ty mówisz rzuć to w końcu Czas mi się gubi, zdrowie się gubi a najlepiej na ławce na słońcu Mama mi mówi, ona mi mówi ty mówisz rzuć to w końcu Co ja poradzę, się nie wyzbędę, sentymentalnych bodźców